تجربهی پرواز با بهترین شرکت هواپیمایی جهان از سنگاپور به نیویورک! خطوط هوایی سنگاپور در سال ۲۰۰۸ هواپیمای سوئیت کلاس خود را که لوکسترین کلاس پرواز معرفی کرد. این سوئیتها تنها مختص به پرچمدار شرکت ایرباس A380 بودند و با ارائهی کابینهای خصوصی محصور با دربهای کشویی، آسایش شما را با هزینهای که پرداختهاید، فراهم میکنند. با ما همراه باشید تا تجربهی درک لو (Derek Low) نویسندهی مسافرتی از سفر داخل این سوئیت را ببینید.
فضای داخلی توسط ژان ژاک کوست طراح فرانسوی قایقهای بادبانی لوکس طراحی شده و صندلیهای چرمی نرم، مجلل و دست دوخت آن توسط استاد هنرمند ایتالیایی Poltrona Frau ساخته شده است. هواپیمایی سنگاپور شاید اولین و شناخته شدهترین شرکت هواپیمایی تجاری با تخت دونفره در آسمان باشد.
با این حال، این تجربه نیاز به هزینهی هنگفتی دارد. با هزینه بلیط رفت و برگشتی معادل ۲۳ هزار دلار سنگاپور (یا ۱۸۴۰۰ دلار آمریکا)، برای بسیاری از مردم به طور کامل دست نیافتنی بود.
قبلا، گرفتن وام بانکی تنها راه پرواز با این سوئیتها برای فردی با درآمد متوسط بود. من به یاد دارم که پس از آن بیشتر درآمد خالص شخصی من صرف مایلها پرواز مکرر با این هواپیما شد. نهایتا در سپتامبر سال ۲۰۱۴ پس از صرف هزینهای سرسامآور، توانستم یک بلیط سوئیت کلاس برای نیویورک تهیه کنم!
به فرودگاه چانگی سنگاپور رسیدم و سپس به سمت محل کنترل ورود افراد در هواپیمایی سنگاپور رفتم. همینکه به صف کنترل ورود رسیدم، بلافاصله یکی از کارکنان به من خوشآمد گفت.
“عصر بخیر جناب، چطور میتونم کمکتون کنم؟”
فورا یه فکری به ذهنم رسید و گفتم: “اوه نه ببخشید” اون خانم بسیار متعجب شد، بهسرعت دور شدم.
فراموش کرده بودم که فرودگاه چانگی یک سالن ورود مجلل مخصوص مسافرین پروازهای درجه یک و سوئیت کلاس دارد.
این سالن شبیه به لابی هتل است و همچنین آنجا شخصی برای حمل وسایل وجود دارد. بهزودی بلیط طلایی را گرفتم.
همچنین پرواز در این سوئیتها شامل دعوت به اتاق خصوصی هم میشود، بهطوریکه کارمندان با افتخار میگویند که این “از درجه یک هم بالاتر است”.
همینکه وارد سالن شدم، مهمانداری بهمن نزدیک شد و گفت “میتونم به اتاق خصوصی اسکورتتان کنم؟”
به دنبال او رفتم و سالنی گذشتیم که ۵۰-۶۰ نفر در آن وجود داشتند که احتمالا سالن کلاس تجاری بود. او به طرز محسوسی سریع حرکت میکرد، احتمالا میترسید که من از دیدن این کلاس کاری دلخور بشم.
در اینجا من به مهماندار دیگری سپرده شدم که با عبور از سالن درجه یک و سپس عبور از چند درب کشویی دوبل، به مهماندار دیگری منتقل شدم.
در نهایت، پس از ۱۰ مایل عبور از مسیرهای مخفی و اسکورت شدن توسط ۳۰۰۰ نفر! به اتاق خصوصی رسیدم.
نظر شما: