۱۰۰هزار تومن بده نیکی کریمی و محمدرضا فروتن ببین!

حضور بازیگران سینما روی صحنه تئاتر ـ به ویژه آن دسته که از تئاتر به سینما نرفته‌اند ـ همواره مناقشه‌برانگیز بوده و گروهی وسیع از اهالی تئاتر، مخالف واگذاری سالن‌های محدودی تئاتر به چهره‌های سینمایی برای اجرای نمایش‌هایی هستند که عمدتاً نه به واسطه تکنیک و محتوا، بلکه به واسطه تشاهر بازیگرانش، فروش قابل توجهی دارند و البته در مقابل گروهی از بازیگران نیز با این رویه مشکلی ندارند.

پیش از این، برخی کارگردان‌های تئاتر با این حربه، ابتکار عمل را در تبدیل نمایش‌هایشان به تئاترهای پرفروش سال به دست گرفته بودند و بسیاری از نمایش‌ها ـ به رغم ضعف در تکنیک ـ توانسته بودند مخاطب بیشتری نسبت به نمایش‌های کلاسیک و جدی با بازیگران و کارگردان‌های شاخص تئاتر کشورمان‌ جذب کنند و بر هیچ ناظری پوشیده نبود که علت این توفیق، تشاهر بازیگران بود که باعث می‌شد، گروهی از مردم ـ که اساساً نسبتی با تئاتر ندارند‌ ـ به تماشای این نمایش‌ها بنشینند.

یکی از این طیف نمایش‌ها که اکنون در تالار وحدت به اجرا در‌می آید، «نمایش عاشقانه های نا آرام» اولین تجربه مریم جلالیان در مقام کارگردانی است و از این حیث، امکان حضور در تالار وحدت ـ که سال‌ها محل نمایش تئاترهای پیشکسوت ایران بوده ـ تا حدودی تأمل برانگیز بود؛ اما با نگاه‌ به لیست بازیگران، درک می‌کنیم که چرا مسئولان تالار وحدت عرصه را برای چنین نمایشی وسعت بخشیده‌‌اند.

این نمایش که گروهی از بازیگران مطرح سینما و تئاتر را همچون محمدرضا فروتن، نیکی کریمی، فریبرز عرب‌نیا، پانته‌آ بهرام، سیامک صفری، مهرداد صدیقیان، علی سرابی و… با خودش همراه کرده، در واقع بازسازی سکانس‌های برترین فیلم‌های عاشقانه ایران و جهان است و از این حیث به واسطه جنس تئاتر و طیف جذاب بازیگران حاضر در آن ـ که البته طیف گرانی نیز محسوب می‌شود ـ توانسته میانه دار میدان شود.
اما مسأله تامل برانگیزتر از اختصاص تالار وحدت به یک نمایش تجاری، قیمت بالای بلیت این نمایش بود، به گونه‌ای که قیمت بلیت این نمایش بین ۴۰ تا ۱۰۰ هزار تومان در نظر گرفته شده و مشخصاً ردیف های مناسب تالار وحدت ۱۰۰ هزار تومان قیمت گذاری شده و در عین حال در قبال چنین بلیت فروشی سکوت ممتد مسئولان تالار وحدت مشهود است.

این سکوت از آن جهت با اهمیت است که در زمان اجرای برخی نمایش‌‎های پیشین، نظیر یکی از نمایش‌های محمد رحمانیان، درباره قیمت بالای بلیت به عوامل این تئاتر هشدار داده شد، ولی ظاهراً درباره «عاشقانه‌های ناآرام»، قبل از رفتن نمایش ‌روی صحنه درباره قیمت بلیت توافق شده و اساساً صد هزار تومان هم قیمت چندان بالایی برای عموم مردم نیست!

در این میان، چند رویکرد در پیش گرفته شده و برخی تئاتری‌ها در محافل مختلف از عدم لزوم تماشای چنین تئاترهایی سخن به میان می‌آورند و گروهی دیگر نیز دیدن هر تئاتری ولو به قیمت زخمی شدن روح از کیفیت تئاتر را یک ضرورت برای توسعه تئاتر در کشور تعبیر می‌کنند؛ اما در مجموع به نظر می‌رسد، رویکرد عدم تماشای این نمایش توسط تماشاگران حرفه‌ای تئاتر جدی‌تر گرفته شده و مخاطبان «عاشفانه‌های ناآرام»، هواداران بازیگران هستند.

با این حال، آنچه از همه این مسائل پراهمیت تر است، تأثیر چنین نمایش‌هایی برای تئاتر ایران است. حقیقت آن است که گروهی از مردم که اهل تئاتر نیستند، نخستین تجربه‌شان در تئاتر را با چنین نمایش‌هایی ثبت می‌کنند و متأسفانه به تماشای اثری می‌نشینند که آخرین تجربه‌شان نیز خواهد بود و برای همیشه از این هنر دلزده می‌شوند؛ موضوعی که ای کاش بیشتر مورد توجه قرار گیرد و صحنه تئاتر برای گروهی از سینماگران تنها به عنوان فرصتی برای کسب درآمد مقطعی در دوران کم کاری در عرصه سینما، مورد توجه قرار نگیرد.